Δευτέρα 18 Απριλίου 2016

Κι αν

Η Σελήνη βρέχει το μελάνι της
από το φεγγίτη
στο ρυθμό των τριζονιών.
Στις φυλλωσιές της αγρύπνιας
έρχομαι σε σένα,
σε περιμένω στο ανεβοκατέβασμα της σκάλας
για λίγο τώρα από ηδονή.




Κι αν οι καιροί οξειδωθούν
εσύ θα είσαι πάντα εκεί,
στο σπίτι μας με θεμέλια σύμφωνα αξόδευτα,
με τοίχους φωνήεντα ηλιόλουστα
να γεννάνε κάθε άνοιξη
το καινούριο μας σώμα.
Και η Σελήνη θα εξακολουθεί
να βρέχει το μελάνι της
                                                 από μνήμη ανέσπερη.

                                                                                                             
                                                                                      Ιούνης 2004

                                                                   από την ποιητική συλλογή Αποικία κοχυλιών, εκδ. ΑΡΜΟΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου